SF วินาทีของเรา
ฟิคเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อสนองความต้องการของตัวเองล้วนๆ
ณ คอนโดหรูท่ามกลางมหานครโตเกียวอันกว้างใหญ่ ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเปิดประตูคีย์การ์ดเพื่อเข้าสู่ห้องพักของตนเองเพื่อพักผ่อนอย่างที่ปฏิบัติทุกวันหลังเลิกงาน เมื่อเข้าสู่ภายในคอนโดหรูเค้าก็จัดการเสียบคีย์การ์ด เพื่อการทำงานอัตโนมัติของเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในห้อง แล้วมุ่งตนไปสู่ห้องนอน แล้วล้มตัวลงนอนทันที
“ให้ตายเหอะ . . . เหนื่อยเป็นบ้าเลย อื้ออออ” บิดขี้เกียจนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า ช่วงนี้เค้ามีถ่ายละครต้องเดินทางถ่ายทำที่นั่นที่นี่ ไหนจะต้องไปออกรายการโทรทัศน์หลายต่อหลายรายการอีก เป็นธรรมดาที่ร่างกายของเค้าจะอ่อนล้าตามไปด้วย
“ติ๊ง..ต่อง ติ๊ง..ต่อง” เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น ร่างเล็กของชายหนุ่มต้องเดินหอบร่างตัวเองเดินไปเปิดประตูหน้าห้อง เพื่อรับผู้มาเยือน แต่คงไม่ต้องแล้วละทั้งๆที่เค้ามั่นใจว่าเค้าล็อคประตูเรียบร้อยแล้ว แต่ ณ ขณะนี้ที่เค้ากำลังเดินไปเปิดประตู เค้ากลับเห็นผู้มาเยือนที่ไขประตูห้องเข้ามาเองด้วยกุญแจห้องในมือเดินพุ่งมาหาเค้าซะแล้ว
“หมับ” ยังไม่ทันจะได้พูดทักทายเลยด้วยซ้ำ ร่างสูงของชายผู้มาเยือนก็พุ่งมากอดร่างของเค้าซะแล้ว
“จินนนน...” ร่างของคนที่โดนกอดเรียกชื่อเจ้าของชื่อด้วยน้ำเสียงลากยาว บางเบา และแสนจะอ่อนโยน มันเป็นน้ำเสียงที่ผู้ฟังชอบเหลือเกิน เพราะทุกครั้งที่จินได้ยินเสียงนี้จินจะหายเหนื่อยทุกครั้ง “เชอะ ทำเป็นพูดดี อาทิตย์ที่แล้วก็เจอกัน ทำอย่างกับไม่เจอกัน เป็นปีเลยนะ คุณพ่อลูกอ่อน” คาซึยะยอกย้อนจิน แต่ไม่ได้ทำให้จินโกรธเลย เค้ากลับรู้สึกว่าคนตรงหน้า น่าเอ็นดูขนาดหนัก
“ถ้าคาซึท้องได้ จินคงเป็นพ่อลูกอ่อน ตั้งแต่ยังอายุไม่ถึง20ซะมั้ง ฮ่าๆๆๆๆ” จินพูดอย่างอารมณ์ดี ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ซักครึ่งปี เค้าคงจะไม่กล้าคุยเล่นเรื่องนี้กับคาซึยะ เพราะเรื่องที่เค้าทำมันทำร้ายคนรักตรงหน้าเค้าขนาดไหนเค้ารู้ดี เค้าต้องรับผิดชอบความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ที่เค้าเป็นคนสร้างขึ้น แม้เค้าจะทำผิดมาหลายครั้ง แต่ครั้งนี้ยิ่งใหญ่ที่สุด เค้าไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะยกโทษให้เค้าเสียด้วยซ้ำ แต่เค้าเชื่อว่าคนเราถ้ามันรักแล้วมันคงหยุดไม่ได้ ความรักของเค้าสองคนเหมือนสิ่งเสพติดที่ไม่ว่าจะพยายามเลิกแค่ไหน แต่เค้าก็ทำไม่ได้สุดท้ายเค้าก็ต้องกลับมาหากันและกัน ผู้หญิงคนนั้นคือความผิดพลาดที่สุดในชีวิตของอาคานิชิ จิน เด็กที่เกิดมาจินไม่อาจพูดได้ว่าจินไม่ได้รักเด็กคนนั้น เพราะอย่างไงเค้าก็คือเลือดเนื้อเชื้อไขของจิน แต่คนตรงหน้าจิน คือทุกสิ่งทุกอย่างของจิน เป็นแม้กระทั่งชีวิตของจิน การให้อภัยของคาซึยะที่มีต่อจินคือสิ่งยิ่งใหญ่ที่จินได้รับ และทำให้เค้ารักคาซึยะมากขึ้นและมากขึ้น
“วันนี้เมียไม่อยู่รึไงถึงมาหาชู้อย่างฉันน่ะ” คาซึยะพูดพร้อมทำหน้ายู่ใส่จิน
“ปากดีนักนะ. . .ทั้งทีตัวเองเป็นเมียคนแรก แถมอยู่กินกันมาตั้งสิบกว่าปี จะให้ฉันไปป่าวประกาศมั้ยตัวแสบ ว่าเมียฉันน่ะใคร อันนั้นแค่ท้องแล้วแต่ง แต่นี่อยู่กินมาสิบกว่าปีเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆ” จินพูดกับคนตรงหน้าแล้วบีบจมูกของคนปากดีอย่างหมั่นเขี้ยว
เพราะโกรธหรือรับความจริงไม่ได้กันแน่นะ คนตัวเล็กถึงได้เดินหนีจินเอาซะดื้อๆแบบนี้
“จะไปไหนน่ะตัวดี กล้าเดินหนีฉันหรอ เดี๋ยวจะโดนอย่างหนักแน่ๆ” จินพูดขณะที่เดินมาในห้องนอน ก็เห็นคนตัวเล็กกำลังถอดเสื้อพร้อมมีผ้าเช็ดตัวพันช่วงล่างอยู่
“จะอาบน้ำหรอ”ถามร่างเล็กตรงหน้า แต่สายตาไม่ได้อยู่นิ่งเลย ทั้งสอดส่ายสำรวจไปทั่วร่างขาวของคนตรงหน้า ก็นะของสวยๆงามๆอยู่ตรงหน้าใครมันจะไม่มองมั้งล่ะ ใบหน้าหวานสวย ริมฝีปากบางอมชมพูที่น่าลิ้มลอง ผิวขาวอมชมพูที่จินชอบนักหนา ลำคอขาว ลาดไหล่เรียบเนียน ทุกสิ่งทุกอย่างของคาซึยะเป็นของจิน และคือสิ่งที่จินหวงแหนนักหนา
“จ้องอะไรนักหนาหมูหื่น” เห็นจินมองนานๆเข้า ก็รู้เจตนารมณ์ของร่างสูงจอมลามกเป็นอย่างดี
“จ้องเมียตัวเอง” จินตอบไม่ได้สนว่าร่างบางจะมองอย่างไร “ไอ้บ้า ไอ้หมูหื่น” คาซึยะหน้าแดงเดินหนีจินเข้าไปอาบน้ำ
จินยิ้มมองบานประตูที่ปิดลงอย่างอารมณ์ดี เค้าเหนื่อยกับการทำงานและเค้าก็รู้ว่าคาซึยะก็เหนื่อยเหมือนกัน แต่เวลาที่เราจะมีให้กันมันไม่ได้มีมากนัก แม้จะเหนื่อยจากงานแต่ขอให้ได้เจอหน้าได้อยู่ด้วยกันบ้างก็พอแล้ว แล้วช่วงนี้ก็เป็นช่วงกอบโกยของจินซะด้วย เพราะอะไรนะหรอ
ผู้หญิงคนนั้นนั้นไปถ่ายหนังที่ประเทศไทย2เดือน แล้วยัยหนูลูกของผมก็ไปด้วย มีคุณยายของยัยหนูไปดูแลยัยหนูที่นั่นด้วย แต่ผมก็ไม่ได้เป็นห่วงอะไรหรอกครับยังไงเค้าเอาลูกไปด้วยก็ดีกว่าให้ผมดูแลล่ะนะ ผมยุ่งเรื่องงานมากจะเอาเวลาที่ไหนมาดูล่ะ จะมาฝากบ้านพ่อแม่ผมก็คงไม่ดี พ่อแม่ผมต้องทำงานที่ร้าน คงไม่ว่างมาดูแลยัยหนู แต่ถ้าพูดตรงๆคือท่านไม่ค่อยจะเต็มร้อยกับผู้หญิงคนนั้นสักเท่าไรถึงแม้ท่านจะรักหลานก็เถอะ ผมเลยไม่อยากพายัยหนูไปฝากกับท่านเท่าไร เลิกพูดดีกว่าผมว่าผมไปอาบน้ำกับคนสวยในห้องน้ำดีกว่า อยากกอดจะตายอยู่แล้ว สองเดือนนี้ผมจะกอบโกยให้เต็มที่เลย ไม่ต้องกลับไปนอนบ้านไม่ต้องคอยดูแลใคร หึหึ ผมจะกอดให้หน่ำใจเลย
“แกร๊ก” เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นแต่คนในห้องน้ำกลับไม่ได้สนใจ เพราะตัวเองมัวแต่หำเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่ใต้ฝักบัวอาบน้ำ จนกระทั้ง . . .
“อ๊ะ!! จินจะทำอะไรน่ะ” ร่างเล็กร้องด้วยความตกใจที่อยู่ๆก็มีอ้อมกอดของร่างสูงสวมให้จากด้านหลัง ศีรษะของร่างหนาวางเกยบนไหล่บาง คาซึยะตกใจไม่กล้าหันไปมองจินเลยทีเดียว เพราะอะไรนั่นหรอ ก็เค้าโป๊อยู่นะสิ ไม่ใช่แค่เค้านะจินเองก็โป๊อยู่แถมลูกชายสุดที่รักของจินมันยังแข็งชี้ชันที่สะโพกขาวของร่างเล็กราวกับว่ากำลังชี้ข่มขวัญคู่ต่อสู้อย่างไงอย่างงั้นน่ะ ทำให้คาซึยะเขินจนไม่กล้าหันไปสู้หน้าจินเลยทีเดียว
“คาซึ..อื้ม” จินครางเสียงพร่าออกมาข้างหูของร่างบางที่ตอนนี้ใช้แขนสองข้างพยุงกายไว้กับผนังห้องน้ำ ขณะที่จินเองกกกอดร่างเล็กจากด้านหลังและพยายามดันแกนกายแข็งตึงไปกับร่องสะโพกขาวโดยที่ไม่ล่วงล้ำไปในช่องทางของร่างเล็กแต่อย่างใด มือหนาไม่อยู่นิ่งทำหน้าที่ของมันอย่างรู้งาน มือข้างหนึ่งปัดป่ายไปยังตุ่มไตเล็กสีชมพูสวย บีบเค้นจนกระทั่งแว่วเสียงครางของร่างบางตรงหน้าออกมา
“อ๊ะ!! จ..จิน อ๊ะ ทำข้างล่างด้วยสิ อื้อ” ได้ยินอย่างนั้นร่างสูงก็ยิ้มออกมาอย่างได้ใจ จินรู้ดีว่าคาซึยะอายแต่ในขณะเดียวกันร่างเล็กตรงหน้าก็มีความต้องการรุนแรงไม่ต่างจากเค้าเลย พูดง่ายๆคือเซ็กซ์จัดทั้งคู่เพียงแต่จินแสดงออกมาอย่างหน้าด้านๆมากกว่าคาซึยะเท่านั้นเอง *0*
“ตรงนี้หรอคาซึยะ” จินถามขณะที่เลื่อนมือลงไปที่ส่วนแข็งตึงด้านหน้าของคาซึยะ บีบเบาๆเพื่อกระตุ้นความต้องการของร่างตรงหน้าให้สูงมากขึ้น
“อะ อื้อ อื้ม จิน จะ..อ๊า อื้ม แรงๆ สิจินบีบแรงๆ อะ มือของจิน ทำให้รู้สึกดีจัง อื้ม” ร่างเล็กครางเสียงพร่า พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหอบกระเส่าจนยากที่จะจับใจความ แท่งเนื้อในมือร่างสูงโตขึ้นสู้แรงมือที่เค้าส่งไป จากบีบตอนนี้จินก็เปลี่ยนเป็นรูดสาวแท่งเนื้อนั่นแทนคาซึยะมีความสุขกับสิ่งที่จินปนเปรอให้จนห้ามไม่ไหว ร่างเล็กพยายามจะหันหน้ากลับมาเพื่อให้ร่างสูงป้อนจูบให้กับตน แต่คนร่างสูงกลับฝืนร่างของคนรักร่างเล็กไว้อย่างนั้น นั่นเป็นการทำให้ร่างเล็กของคาซึยะขัดใจไม่น้อย
“คิดถึงจังเลยคาซึ คิดถึง คิดถึง คิดถึง” ร่างสูงไม่พูดเปล่า แต่ทุกครั้งที่พร่ำบอกออกไป ร่างสูงจะกระชับอ้อมกอดที่มีให้ร่างเล็กมากขึ้นเหมือนเป็นการเพิ่มความมั่นใจให้ร่างเล็กตรงหน้า “ไม่ได้คาซึ ยังหันไม่ได้นะ จินยังไม่เสร็จเลย เสร็จพร้อมกันรอบนึงก่อนนะ” จินพูดพร้อมกับขยับสะโพกแกร่งไปกับร่องสะโพกอวบอัด มือหนาก็เร่งความไวในการรูดขึ้นลงแก่นกายเล็กถี่ขึ้น
“อ๊ะ!! อะ อึ้ม จิน จิน อ๊ะ อ้า!! สะ.. เสียวจังเลย” “ครางดังๆอีกสิที่รัก อื้มม จินชอบเสียงของคาซึที่สุดเลย” ร่างสูงกระซิบข้างใบหูสวยแล้วแลบลิ้นเลียติ่งหูจนร่างเล็กครางออกมาตามอารมณ์ที่พุ่งทะยานใกล้ถึงจุดปลดปล่อย จินขยี้ส่วนปลายของร่างบางอย่างมันมือจนคนตัวเล็กขาสั่น
“อ๊า!! จิน ฉะ ฉันจะไม่ไหวแล้ว อ้า อ๊ะ.. อ๊ะ.. จินกระแทกสะโพกแรงๆสิไม่เข้า กะ ก็ กระแทกแรงๆ” จินได้ยินก็รับคำทำตามทันที
“อื้มม แบบนี้ดีมั้ยที่รัก อื้อ อื้ม” จินครางเสียงพร่าหนักขณะที่กระหน่ำสะโพกกระแทกปากทางสะโพกบางอย่างรุนแรง คาซึยะรู้ว่าจินไม่ชอบทำรักข้างในตอนรอบแรก จินจะเสร็จด้านนอกด้วยการกระแทกปากทางเพื่อเป็นการเตรียมพร้อมแทนการใช้นิ้วก่อนเสมอ หน้าที่ของคาซึยะคือขมิบตอดรัดปากทางเข้าไว้ให้สนิทเพื่อรองรับการกระแทกของแก่นกายขนาดใหญ่ แต่ไม่ใช้แค่จินที่สุขสม ตัวเค้าเองสุขสมอาจจะมากกว่าจินด้วยซ้ำเพราะตรงเนื้อที่ปิดบริเวณปากทางไว้มีเส้นประสาทอยู่ทำให้ทุกครั้งที่จินกระแทกมาเค้าสุขสมยิ่งนัก
“อ๊า!! จิน แรงอีกนิด ใกล้แล้ว อ๊า จิน อะ อ้ะ อ้า อ๊าาา!!” “อื้ออออ” เสียงครางที่ประสานกันในช่วงสุดท้ายของทำนองรักรอบแรกที่จบลง คราบน้ำขาวขุ่นของคาซึยะที่เปรอะเปื้อนเต็มมือของจินและบริเวณผนังห้องน้ำ และน้ำรักของจินที่เปรอะเปื้อนบริเวณสะโพกสวยของคาเมะจนไหลย้อยลงมาตามต้นขาเรียว ไม่ได้ทำให้อารมณ์ที่ครุกรุนของคนทั้งคู่ลดลงเลย
คาซึยะหันหน้ากลับมาหาจินไม่ทันที่จะเอ่ยคำใดให้กัน ร่างเล็กก็พุ่งตัวไปกอดรอบคอร่างคนรักร่างสูงเอาไว้ ร่างสูงกอดรัดเอวของร่างเล็กแน่นเช่นกัน
“จินนนน....” เรียกร่างสูงแล้วเงยหน้าส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้จิน
“ว่าไงครับศรีภรรยา” จินพูดไปแล้วยิ้มล่าอย่างอารมณ์ดี ทั้งที่โดนมือป้อมๆของคนสวยทุบอกด้วยความเขินหรือโมโหอยู่ไม่อาจรู้ได้
“ใครศรีภรรยาของจินกัน กลับไปพูดกับคนที่บ้านจินเถอะ” พูดไปก็อดน้อยใจไม่ได้ เค้าคิดว่าเค้าทำใจลืมได้แล้วเพราะจินบอกเค้าเสมอว่าจินรักเค้าแค่ไหน แต่การได้กลับมาใช้ชีวิตร่วมกันในช่วงเวลานี้ ทำให้เค้าอดคิดขึ้นมาอีกไม่ได้ มันยากที่จะลืมเรื่องราวเลวร้ายหลายอย่างที่เกิดขึ้นกับความรักของพวกเค้า เพราะการที่เค้าเป็นผู้ชายทำให้เค้าเกิดความน้อยใจเป็นธรรมดาที่เค้าไม่มีสิทธิ์เต็มร้อยในตัวคนรักตรงหน้านี่ ทำไมกันนะทั้งๆที่คนๆนี้เป็นของเค้า เค้าคือคนที่ควรจะมีสิทธิ์ในตัวจินไม่ใช่หรือไง
“เอาอีกแล้วนะ พูดอย่างนี้อีกแล้วนะ จินบอกกี่ครั้งแล้วว่า นอกจากรับผิดชอบเรื่องลูกแล้ว จินก็แทบไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีก ต้องให้พูดเป็นครั้งที่เท่าไรคาซึถึงจะฟังฉันบ้าง ว่าผู้หญิงคนนั้นคือความผิดพลาดในชีวิตฉัน ใช่อยู่ว่าฉันเคยนอนกับผู้หญิงมาหลายคน แต่ทุกคนฉันก็นอนด้วยครั้งเดียวเท่านั้น แล้วยัยนี่ก็เหมือนกันฉันมีอะไรกับเค้าครั้งเดียวแต่ยัยนั่นดันท้อง ฉันรู้ว่าคาซึเกลียดและเสียใจมากที่ฉันทำผู้หญิงคนนั้นท้องแล้วแอบแต่งงาน แต่ฉันถามหน่อยว่าถ้าฉันให้ยัยนั่นเอาเด็กออกแล้วคาซึมารู้ทีหลังคาซึจะเกลียดฉันมากกว่ารึป่าว!!!” จินพูดด้วยน้ำเสียงแข็งหนักหน่วงด้วยอารมณ์หลายๆอย่างรวมกัน ทั้งโมโห ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ เพราะเค้าคิดเสมอว่าคาซึยะเข้าใจเค้าดีที่สุด เค้าไม่ต้องการใครมาเข้าใจเค้า เค้าอยากได้แค่ความเข้าใจจากคนตรงหน้านี้ คนที่ยอมรับในตัวของคนเลวๆแบบเค้า
“ไหนคาซึพูดว่าเข้าใจฉันไง ฉันเคยถามคาซึใช่มั้ย ว่าทำไมคาซึถึงเข้าใจฉัน ทำไมคาซึถึงให้อภัยฉัน คาซึบอกฉันได้มั้ยว่าทำไม เพราะบางทีฉันก็ไม่แน่ใจว่าที่คาซึยอมกลับมาดีกับฉัน เพราะคาซึเข้าใจฉันจริงๆหรือแค่รำคาญที่ฉันคอยตามตื้อจนคาซึต้องจำใจคืนดีกับฉันกันแน่” จินพูดด้วยอาการน้อยใจ มือที่เคยโอบกอดเอวร่างเล็กตรงหน้าไว้พลันปล่อยออกด้วยความเหนื่อยล้าภายในจิตใจ คาซึยะรู้ตัวว่าทำผิดไปแล้ว เค้าตั้งใจไว้ตั้งแต่คืนดีกับจินว่าทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันเราจะพูดแต่เรื่องของเรา ไม่พูดถึงคนนอก จะไม่ทะเลาะกัน จะใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข แม้เวลาที่ใช้ร่วมกันจะสั้นแค่ไหนก็ตาม คาซึยะมองหน้าจินที่คลอไปด้วยหยาดน้ำตา ตาจินแดงก่ำบ่งบอกได้ดีว่าจินกำลังเสียใจ คงไม่มีใครทำให้จินเข้าใจอะไรได้ดีไปกว่าตัวคาซึยะเองอีกแล้ว คาซึยะกอดเอวร่างสูงของคนรักแน่นใบหน้าสวยซบลงบนอกกว้างของจิน “สามี ฮึก!!” ร่างบางเอื่อนเอ่ยคำนี้ออกมาพร้อมเสียงสะอื้น จินคือสามีทางพฤตินัยที่เค้าใช้ชีวิตร่วมกันมา10กว่าปี จินบอกเสมอว่าเวลาอยู่ด้วยกันอยากให้คาซึยะเรียกจินว่า “สามี” จินบอกว่าถึงแม้ว่าคาซึยะจะไม่ใช่ภรรยาทางนิตินัยของเค้า แต่คาซึยะคือคนๆเดียวที่จินอยากให้เรียกชื่อคำแทนตัวเค้าว่า “สามี” และเค้าก็เต็มใจที่จะเรียกคาซึยะว่า “ภรรยา” อย่างเต็มปากเพียงคนเดียว
“ฮือออ สามี คาซึขอโทษ สามีอย่าโกรธคาซึนะ คาซึรักสามีนะคาซึไม่ได้รำคาญสามีเลย ฮือ....คาซึขอโทษ” คาซึยะพร่ำพูดออกมาทั้งที่น้ำตานองหน้า แต่จินก็ไม่มีท่าทีว่าจะปลอบคาซึยะแต่อย่างใด แถมยัง...
“พอเถอะคาเมนาชิ ถ้านายฝืนใจมากนักก็อย่าพยายามเลย ถึงฉันจะอยากฟังแค่ไหนแต่ถ้านายฝืนใจล่ะก็ฉันไม่ต้องการ” ได้ยินคำพูดของจินร่างบางก็แทบทรุด เวลาจินเรียกชื่อแทนตัวเค้าด้วยนามสกุลนั่นแปลว่าจินกำลังโกรธหรือน้อยใจอยู่มากๆ เค้าจะทำอย่างไรดี ทำอย่างไรให้คนตรงหน้านี้เข้าใจเค้า
“ไม่นะจิน คาซึไม่ได้ฝืนใจ คาซึเต็มใจเรียกจินแบบนี่จริงๆนะ ฮึก ก็ ก็ จินเป็นสามีของคาซึยะจริงๆนี่นา ฮือออ แต่คาซึไม่ได้เป็นภรรยาของจินเพียงคนเดียวนี่นา คาซึก็แค่น้อยใจจินแค่นั้นเอง คาซึไม่ได้ตั้งใจทำให้จินโมโหนะ คาซึแค่อยากมีสิทธิ์ผูกขาดในตัวจินคนเดียว ไม่อยากแบ่งจินให้ใครเท่านั้นเอง จินอย่าโกรธคาซึเลยนะ ฮึก” ยิ่งพูดน้ำตายิ่งไหลแต่ใช่คนพูด แต่คนฟังก็มีหยดน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างเช่นกัน ยิ่งฟังคำพูดภายในใจของคนรักน้ำตาจินก็ยิ่งไหล จินนึกโกรธตัวเองที่ไม่นึกถึงความรู้สึกของร่างบาง จินก็ยังเป็นจินเลวยังไงก็เลวอย่างงั้น ทำให้คนตัวเล็กตรงหน้าเสียใจไม่รู้กี่ครั้ง แล้วก็มานึกได้เมื่อทำลงไปแล้วตลอด ยามจะทำละไม่เคยคิดเป็นอย่างนี้ทุกทีสิไอ้โง่จิน นึกได้อย่างนั้นจินก็รั้งร่างบางมากอดแน่น
“จินขอโทษที่รักจินขอโทษ ฮึก จินผิดเองที่ไม่นึกถึงคาซึ หยุดร้องนะคนดี” จินพูดแล้วก้มลงไปจูบซับน้ำตาบนใบหน้าสวยของภรรยาเพียงหนึ่งเดียวที่เค้ารักนักหนา ตัวเล็กในอ้อมแขนใหญ่มองหน้าร่างสูงที่ยังมีคราบน้ำตาติดบนใบหน้าก็เขย่งตัวยื่นริมฝีปากไปซับน้ำตาให้ร่างสูงบ้าง
“คุณสามีก็หยุดร้องไห้นะ คาซึจะไม่ดื้ออีกแล้ว คุณสามีถามคาซึใช่มั้ย ว่าคาซึเข้าใจคุณสามีจริงรึป่าว คำถามนี้คาซึว่าคุณสามีตอบตัวเองได้ดีที่สุดนะ แต่ถ้าถามว่าทำไมคาซึเลือกจะเข้าใจและยืนข้างๆคุณสามีละก็คาซึจะตอบให้คุณสามีฟังนะ เพราะจินมีเพียงคนเดียวจินจะดีจะเลวจินก็ยังเป็นจิน อยู่กับคนอื่นจินจะเป็นยังไงคาซึไม่รู้ แต่เวลาอยู่กับคาซึจินคือคนๆเดิมที่คาซึเคยเจอเมื่อ15ปีที่แล้ว คือคนเดียวที่คอยปกป้องดูแลคาซึมาตลอด จินคือคนที่รักสมาชิกและแฟนๆที่สุด จินยอมให้คนอื่นด่าตัวเองเพื่อภาพลักษณ์สมาชิกในวง จินยอมในตัวเองโดนเกลียดเพื่อปกป้องพวกฉันอีกห้าคนเสมอ ถึงใครจะมองว่าจินเลวร้ายแต่คาซึรู้ว่าจินก็แค่ทำในสิ่งที่ทนแทนสิ่งที่จินขาดจากครอบครัว และผิดหวังจากคนรอบข้างที่ไม่เข้าใจจิน คาซึไม่สนหรอกว่าใครจะมองจินเลว ต่อให้จินเลวกว่านี้คาซึก็จะยืนข้างๆจิน คนดีน่ะมีคนเข้าใจให้กำลังใจสนับสนุนเค้านักหนา แต่คนไม่ดีน่ะจะมีสักกี่คนที่จะมาเข้าใจเค้า คาซึอยากเป็นคนนึง ไม่สิคาซึอยากจะเป็นคนเดียวที่เข้าใจจินด้วยซ้ำ อยากให้หัวใจจินมีแต่คาซึที่เข้าใจ”
เมื่อคาซึยะพูดจบน้ำตาที่หยุดไหลไปแล้วของจินก็ไหลลงมาอีกครั้ง เค้าไม่คิดเลยว่าคาซึยะจะรักเค้าได้มากมายขนาดนี้ แล้วทำไมเค้าถึงได้นึกสงสัยในความรู้สึกของคาซึยะที่มอบให้เค้านะ เค้ามันเห็นแก่ตัวจริงๆที่มักแต่จะเรียกร้องนั่นโน่นนี่จากคนตรงหน้า โดยไม่สังเกตสักนิดว่าสิ่งที่คนตรงหน้านี้มอบให้ก็มากมายเท่าไรแล้ว จินไม่รู้จะพูดอะไรอีกไม่มีคำเอื้อนเอ่ยใดๆ มีเพียงการกระทำเท่านั้นที่จินจะบอกแทนความรู้สึกภายในใจได้ ไวกว่าความคิด จินก้มลงประกบริมฝีปากของตนกับร่างบางตรงหน้า บดเบียดแนบแน่นจนไม่มีช่องว่างใดได้ผ่านเล็ดรอดไปได้ทั้งอ่อนหวานและร้อนแรง ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากสวยของร่างบางซึ่งก็ไม่มีท่าทีปฏิเสธใดๆ กับตอบรับร้อนแรงเสียจนร่างสูงตรงหน้าอารมณ์สูงเกินจะหักห้าม จินดันตัวเล็กเข้ามาแนบแน่นยิ่งขึ้นทุกสัดส่วน ด้านหน้าบนร่างกายแนบชิดสนิทกันจนไม่มีช่องว่างให้สิ่งใดแทรกกลาง ราวกับว่าจะบอกว่าไม่มีอะไรสามารถมาแทรกระหว่างความรักของคนทั้งสอง จากแค่จูบตอนนี้อารมณ์ที่สูงขึ้นทำให้ทั้งสองไม่อาจหยุดยั้งความต้องการได้ มือเล็กทั้งสองข้างโอบรัดแผ่นหลังของจินเอาไว้แน่น ใบหน้าเชิดสูงขึ้นเมื่อตอนนี้ริมฝีปากของคนรักกำลังซุกไซร้อยู่บริเวณซอกคอขาว
“สามีพรุ่งนี้คาซึไม่มีถ่ายละครล่ะ” คาซึยะเอ่ยประโยคมาทั้งๆอารมณ์กำลังพุ่งสูงอยู่ ร่างสูงผละออกมาจากลำคอสวยมองหน้าร่างบางที่หน้าแดงระเรื่อเหมือนจะตั้งคำถามว่าแล้วยังไง?
“ก็ฉันไม่มีถ่ายไง จินเองก็ว่างก่อนซ้อมคอนเสิร์ตไม่ใช่หรอ ฉันก็แค่จะบอกจินว่า... ไม่เอาดีกว่าเผื่อจินนัดคนที่บ้านไว้” คนที่บ้านที่ว่านี่คงจะเป็นบุคคลที่เป็นส่วนเกินบนชีวิตของทั้งเค้าและจินสินะ คาซึยะพูดเพียงเท่านั้นและไม่พูดอะไรต่อ จินรู้เจตนารมณ์ที่คาซึยะกำลังจะพูดเป็นอย่างดี เพียงแต่เค้าอยากได้ยินคาซึยะเรียกร้องประโยคนั้นด้วยคนเอง แต่ไม่คิดว่าคาซึยะจะเอาประโยคที่เกี่ยวกับบุคคลที่เป็นส่วนเกินชีวิตเข้ามาเกี่ยวด้วย
“หึหึ ที่รักฉันจะบอกอะไรให้นะว่ายัยนั่นน่ะไม่อยู่สองเดือนไปถ่ายหนังที่เมืองไทยน่ะ ฉันเลยบอกไปว่าฉันไม่ว่างจะดูแลลูกหรอกนะทั้งโปรโมทอัลบั้มทั้งคอนเสิร์ตทั้งหนัง ยัยนั่นก็เลยหอบลูกกับแม่เค้าไปเลี้ยงลูกด้วยน่ะ สองเดือนนี้นอกจากทำงานเวลาทั้งหมดเป็นของเรานะคนดี” คาซึยะได้ยินอย่างนั้น ดูเค้าจะดีใจเป็นอย่างมากไม่ต่างกับจินตอนที่รู้ว่าเค้าจะมีเวลาให้คาซึยะถึงสองเดือนเต็มๆ แม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอด24ชม. แต่เค้าก็ได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกันชดเชยช่วงปีกว่าที่เสียไป “จริงนะจิน จริงๆนะ งั้นเราก็จะได้เจอกันทุกวันใช่มั้ย” คาซึยะเค้นเสียงถามจินอย่างดีใจราวกับได้ของเล่นชิ้นใหม่ “จริงสิ เพราะงั้นบอกได้หรือยังว่าเมื้อกี้จะพูดอะไร” จินพูดขณะวางมือลูบไล้บีบเค้นสะโพกสวย “ก็แค่จะพูดว่า...” คาเมะยืดตัวขึ้นมากระซิบแผ่วเบาข้างใบหูคนรักและเลียในช่องหูคนรักจนจินหลุดครางออกมา “พรุ่งนี้ว่างขอเต็มแม็กซ์เลยนะสามี”
“อ๊า!! แสบจริงๆนะ แต่อย่างนี้ล่ะคุณนายอาคานิชิตัวจริงล่ะ” ว่าแล้วจินก็อุ้มคาซึยะออกจากห้องน้ำมุ่งตรงไปที่เตียงขนาดใหญ่ที่เค้าและคาซึยะเป็นคนช่วยกันเลือก
“ทำในห้องน้ำก็ได้นี่นาได้อารมณ์ดีออกนะจิน ออกมาให้ที่นอนเปียกทำไม” คนตัวเล็กบ่นเรื่องสถานที่ในการทำรัก ไม่ใช่ว่าห่วงเตียงว่าจะชื้นแต่คาซึยะชอบมีเซ็กซ์ในสถานที่แปลกๆ เช่น ในห้องน้ำ ห้องครัว ห้องนั่งเล่น ระเบียง ห้องเปลี่ยนเสื้อ แม้แต่ทุ่งหญ้า หาดทรายยามค่ำคืนที่ไร้ผู้คน 15ปีที่ผ่านมาพวกเค้าลองมาหมดแล้ว จินสังเกตได้ว่าเวลาทำรักในสถานที่ที่กล่าวมาคาซึยะจะเสร็จไวเป็นพิเศษ อาจเพราะกลัวคนเห็นเลยกลายเป็นการสร้างอรรถรสในการทำรักก็เป็นได้เมื่อวางร่างเล็กลงจนก็ไม่รอช้าตามขึ้นไปคร่อมร่างเล็กทันที
“จินเปิดไฟหัวเตียงก็พอแล้ว” “ทำไมล่ะฉันอยากเห็นทุกอย่างตอนเราทำกันนี่นา” จินพูดปัดร่างเล็ก
“เปิดไฟหัวเตียงก็เห็นไฟสีส้มๆได้อารมณ์ดีออก” จินเห็นคนรักพูดจึงไม่อยากขัดจินลุกขึ้นไปปิดไฟแต่ในขณะที่หันกลับมาก็เห็นคนตัวเล็กขว้าบางสิ่งออกมาจากลิ้นชักหัวเตียง
“นั่นมัน...ใช้ด้วยหรอคาซึ” จินถามเหวอๆคบกันมา15ปีจินไม่เคยเห็นคาซึยะมีของพวกนี้ จะมีก็แต่ของจินที่เคยได้จากแฟนคลับแล้วเจาะจงว่าให้เอามาใช้กับคาซึยะแล้วก็สมใจแฟนคลับละนะ เมื่อเค้าเอาเจลหล่อลื่นและไวเบรเตอร์สารพัดแบบที่ว่ามาใช้กับคาซึยะจริงๆ
“ก็ของขวัญจากโคคิน่ะ เพิ่งส่งมาให้เมื่อไม่กี่วันบอกว่าจินไม่ค่อยมีเวลาใช้ไอ้นี่ไปก่อน จะได้ไม่ต้องมีใครมาแทนจิน โคคิยังบอกอีกนะว่าเค้ารักฉันมากแต่เค้ายอมแพ้จินคนเดียว” พูดติดตลกแต่กลับมาทำท่ายั่วใส่จินซะงั้น ก็คาซึเล่นพูดไปเลียเจ้าไวเบรเตอร์นั่นไป บ้างก็อมเข้าไปจนถึงครึ่งด้ามแล้วคายออกมา
“ฉันควรจะดีใจดีมั้ยนะ” จินพูดแล้วจะเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กตรงหน้า “จินนั่งอยู่ตรงนั้นแหละ” ร่างบางเอ่ย
“ทำไมล่ะคาซึ” “ก็ฉันอยากให้จินเห็นลีลาฉันบ้างนี่นา” 0.0 ตาโตเท่านี้คาซึยะจะช่วยตัวเองโชว์เค้าหรอ จินนั่งลงตรงปลายเตียงแล้วจับจ้องไปยังร่างบางตรงหน้า คาซึยะนั่งเอาหลังพิงหัวเตียง ชันเข่าขึ้นมาจนส่วนอ่อนไหวโชว์หราต่อหน้าจิน จนคนมองกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก มือเล็กหยิบไวเบรเตอร์ขึ้นมาเลียเล่นอย่าเร่าร้อนคาซึยะเลียตั้งแต่ส่วนโคนของของเล่นปลอมจนถึงปลายเลียอยู่อย่างนั้นหลายรอบ แล้วคาซึยะก็คลานเข่ามาไกลๆจินก่อนจะหยุดห่างจากจินราวๆครึ่งเมตร แล้วนั่งคุกเข่าแบะขาออกจนส่วนอ่อนไหวชี้ชันไปที่จิน แล้วจัดการเลียเจ้าของเล่นในมือต่อดูดเลียอมมันด้วยท่าทางยั่วยวนแต่สายตาของคาซึยะกับมองไปที่ส่วนที่ขยายใหญ่โตของจินที่ขยายขึ้นเพราะเห็นเค้าช่วยตัวเอง
“อื้ม จิน จ๊วบ” ครางออกมาทั้งที่ปากยังอมเจ้าของเล่นนั่นอยู่ มือก็ขยี้ที่ติ่งไตของตัวเองอย่างมันมือ
“อ้า อื้อ จิน อ๊ะ” ตัวเล็กครางอย่างมันปากไม่ได้สงสารจินเลย จินเลื่อนมือไปที่แก่นกายของตัวเองเพราะทนความร้อนแรงของคนตรงหน้าไม่ไหว คาซึยะที่เห็นจินทำแบบนั้นก็เลื่อนมือไปที่แก่นกายตัวเองบ้าง
“อ๊ะ อ้า อื้ม จิน จิน อ้า” ให้ตายเถอะช่วยตัวเองแต่เรียกชื่อคนอื่นเนี่ยนะจะฆ่ากันรึไงนะคาซึยะ จินที่เห็นแบบนั้นก็ยิ่งสาวแก่นกายตัวเองเป็นการใหญ่ ตัวเล็กของเค้าก็ครางชื่อเค้าไม่หยุดปาก ไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!!! จินคิดก่อนจะเข้าไปกระชากไอ้ของเล่นนั่นออกแล้วโยนไปไหนซักแห่ง
“อื้อ จะ... จิน” ตัวเล็กยังครางไม่เลิกทั้งที่ไม่มีไอของเล่นนั่นอยู่ในมือ
“ทำฉันแสบมากนะคนดี คาซึกะจะช่วยตัวเองจนเสร็จเลยรึไงไม่มีทางซะหรอก” ว่าแล้วจินก็ดันร่างบางนอนแผ่ลงบนเตียงแล้วตามไปประกบริมผีปากอย่างเร่าร้อน
“อื้ม” เสียงครางจากความพอใจของร่างเล็กดังขึ้นเป็นระยะ จูบรับความเร่าร้อนกันสักพักจินก็ผละออกมา ไล่จูบไปตามซอกคอขาว ทิ้งรอยจูบจำนวนไม่น้อยไว้ตามทุกที่ ที่เรียวลิ้นลากผ่าน
“อื้ม...อื้อ ...จินไม่ไหวแล้วขอเลยได้มั้ย” คาซึยะร้องขึ้นขณะที่จินกำลังมัวเมากับการขบเม้มตุ่มไตเล็กของร่างบาง
“อื้ม อีกนิดนะคาซึ ฉันอยากสัมผัสนายเยอะๆ” จินพูดไปก็ลามเลียไปทั่วร่างกายจากติ่งไตก็ไล่ลิ้นลงมายังหน้าท้องราบเนียน วนรอบสะดือเล็กจนคาซึหดเกร็งและครางกระเส่าอย่างร้อนแรง
“อ๊ะ อื้มมม อ๊ะ จินไม่ไหว ไม่ไหวจริงๆนะ ถ้าจินไม่เข้ามาฉันต้องเสร็จก่อนจินแน่ๆ” ร่างเล็กแทบจะร้องไห้ออกมากับความทรมานนี้
“เรียกสามีสิร้องขอให้ร้อนแรงหน่อยสิฉันจะจัดให้นายหนักๆเลย” คาซึยะได้ยินก็ไม่รอช้าเค้าต้านทานความต้องการในร่างกายไม่ไหวแล้ว
“สะ..สามี ช่วยเมียที ใส่ของสามีเข้ามาที เมียไม่ไหวแล้ว เมียอยากได้ของสามี เติมเต็มเมียหน่อยนะ” ได้ยินแบบนี้ใครจะทนไหว จินไม่รอช้าจับแก่นกายของตัวเองสอดใส่เข้าไปในช่องทางของร่างเล็กที่มีน้ำรักหล่อลื่นอยู่ที่เดียวจนมิด
“อ๊า อื้ม เสียวจังเลยจิน ตะ ตรงนั้นมันโดนจุดเสียวพอดีเลย” ร่างเล็กครางออกมาอย่างเสียวซ่านไม่ต่างจากจินที่สุขสมกับการเข้ามาในร่างกายคนรักยิ่งนัก
“คาซึ รัดแรงๆ อ๊าแบบนั้นแหละ อ๊า ขมิบถี่ขนาดนี้จะให้ขาดเลยรึป่าวหึ” จินพูดหยอกแต่สะโพกก็ยังขยี้อยู่ตรงจุดเดิมที่คาซึยะบอกว่าเสียว
“เรียกฉันหน่อยสิคาซึเรียกให้ฉันมีแรงน่ะ” “อ๊ะ อื้ออสามีๆ อ๊า สามีของคาซึ เมียเสียวจังเลย อ๊ะ อ๊า” จินได้ยินแบบนั้นก็ทนไม่ไหวแล้ว ถอนแกนกายออกมาจนเกือบหลุดแล้วดันเข้าไปใหม่ให้ตรงจุดเดิมอย่างแรง
“อ๊าง!! อ๊า” “อื้ม” ครางออกมาพร้อมกัน “ตอดแรงดีจริงๆเมีนฉัน นี่ละนะอีกหนึ่งเหตุผลที่ฉันยังรักคาซึ ฟิตอย่างกะครั้งแรกเลย” หึหึ!! จิมิโกะไม่ดูดหรือจะสู้ตูดคาซึยะ - -*
“อ๊า สามีกระแทกอีกสิ กระแทกอีกหลายๆที เอาลึกๆ” จินได้ยินก็ขยับสะโพกเข้าออกตามกำลังจากช้าก็เร็วแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ถีบสูง
“อ๊า สามี อ๊ะ ดีๆจัง ลึกๆ อะ อ๊า แบบนั้น อ้า อ๊างง!! เสียวเป็นบ้าเลยสามี” “อ๊าที่รัก เมียจ๋ารัดแรงๆ ๆ อ๊าเยี่ยมเลยคาซึ อ๊า รู้สึกดีมั้ย ห๊ะ??” จินถามไปก็หอบครางเสียงสั่นไป
“ดะ ดี ดีสุดๆไปเลยจิน อ๊า อ๊ะใกล้แล้วฉันใกล้แล้ว อ๊าเสียวจังเลยจิน อ๊า” “จะเสร็จแล้วหรอที่รัก อ๊า อื้ม อ้ะ อ๊า” ร่างสูงขยับสะโพกแรงขึ้นเร็วขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อปลายทางเริ่มใกล้เข้ามาอยู่รำไร
“อะ อ่า อ๊า อะ อ่ะ อะ อะ อ้า อ๊า อ้า อ๊าาาา!!” เสียงครางที่บอกถึงปลายทางที่สิ้นสุดลงของร่างบางพร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนเต็มหน้าท้องจินและคาซึยะเอง ตามมาด้วยร่างสูงที่บดเบียดกระแทกสะโพกแรงๆอีก3-4ครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักใส่ในร่างเล็กตรงหน้า ก่อนจะซบตัวลงบนแผ่นอกบางทั้งที่ยังคาแก่นกายใหญ่เอาไว้
“เป็นยังไงบ้างคาซึมีความสุขรึป่าว” จินถามคนรักพร้อมกับพรมจูบที่หน้าฝากของคาซึยะที่ยังคงหอบกับกิจกรรมทำรักเมื่อครู่
“อื้ม มีความสุขที่สุดเลยจิน แต่วันนี้ฉันง่วงสุดๆเลยล่ะจิน พักยกก่อนได้มั้ย” “หึหึไหนบอกคืนนี้ยาวไงหื้ม” จินถามคนรักอย่างนึกเอ็นดูทั้งที่เค้ารู้ว่าที่รักของเค้าเหนื่อยจากที่ทำงานแถมยังมาถูกเค้าหื่นแตกใส่อีก “น่าน่ะ..แปปเดียวเองตั้งนาฬิกาปลุกก็ได้ชั่วโมงเดียวเองนะ” ร่างเล็กออดอ้อนกับคนรักแต่ดวงตาสวยนั่นจะปิดอยู่รอมร่อ เห็นคนรักอ่อนเพลียขนาดนั้นจินคงจะไม่ใจร้ายหรอก จินค่อยๆถอนกายออกจากคนรักช้าก่อนจะหยิบทิชชู่มาเช็คคราบน้ำรักตามร่างกายให้ร่างเล็กที่ตอนนี้หลับสนิทไปแล้ว จินเดินกลับมาที่เตียงล้มตัวนอนข้างคนรักดึงร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมให้ทั้งตัวเค้าเองและร่างเล็กที่เค้ารัก ก่อนจะหลับตาลงจินไม่ลืมที่จะกระทำสิ่งหนึ่งนั่นคือ................ตั้งนาฬิกาปลุกจากนี้1ชม. แหมก็นานๆจะได้ใช้เวลาร่วมกันสักทีมันก็ต้องเอาให้คุ้มกันหน่อยจริงมั้ยครับ นี่แหละสองเดือนแห่งการกอบโกยของผม ก็มันเป็น “วินาทีของเรา” นี่นา ฮ่าๆๆๆๆ เสียงไชโยโฮ่ร้องในใจจินที่คาซึยะไม่มีวันได้ยิน ดังก้องกังวาน โดยที่คนข้างๆไม่ได้รู้ชะตากรรมของตัวเองเลย .............คาซึยะผู้น่าสงสาร
****เวลาแม้จะสั้นเพียงนิดแต่เราได้ใช่มันกับคนที่มีค่าที่สุดในชีวิตมันจะกลายเป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ คนที่เรารักราวกับชีวิตแต่เรากับดูแลเค้าไม่ได้ตลอดเวลาที่เรามี เราควรจะทำดีกับเค้าจนถึงที่สุดเมื่อมีโอกาส เพราะอดีตเปลี่ยนแปลงไม่ได้ อะไรเลวร้ายที่เคยทำในอดีตยากที่ใครบางคนจะให้อภัย แต่ที่สุดของเส้นทางรักนิรันดร์เมื่อรักแล้วก็ไม่อาจมีสิ่งใดตัดขาด ไม่ว่าจะเป็นความรักจาก พ่อแม่ คนรัก หรือเพื่อนฝูง ถ้าความรักทุกแขนงตั้งอยู่บนความเข้าใจอะไรก็มิอาจทำลาย****
The End
A little to talk...!!!
ไม่ไหวขอระบายหน่อยเถอะ จะบอกว่าเราเคยทิ้งลิงค์ฟิคนี้ไว้แล้วในเด็กดี ทิ้งแค่ลิงค์จริงๆ ไม่ได้ลงเนื้อหาเลย ลงฉากธรรมดาสุดๆเลย NC เหยียบ 20 หน้านี่ลงที่นี่หมดเลยนะ แล้วด้วยความที่ลงแล้วไม่เคยสนใจอะไรไง ไม่ได้เข้าไปดูเกือบ 2 เดือน หอยห่าอาราเล่ อะไรคือฟิคโดนแบนหมดทุกเรื่อง ให้ตายเหอะผีเปรต - -* หลายคนอาจมองว่าเรื่องธรรมดาป่ะ สำหรับเราไม่เว้ย คือฉันไม่ได้ลงอะไรเลยน้าาาา *พ่นไฟใส่มัน มันเลยแค้นๆ ที่โดนแบนแบบไม่ทันรู้ตัว ฮ่าๆๆๆ มาบ่นให้ฟังแค่นี้แหละ ไม่รู้ว่าจะชอบกันมั้ย ยังไงก็ติชมกันได้นะจ๊ะ ถ้าฟีดแบ็คดี จะลงเรื่องต่อไปอีกแน่นนอนค่ะ
แวะเข้าไปติชมแนะนำหัวข้อฟิคเรื่องต่อไปกันได้นะจ๊ะ #ฟิควินาทีอาคาเมะ
Twitter : the_i3est1
Facebook : Ziicret Dudez
Blog : http://ameblo.jp/anniiz-thailand/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น